Φατσέας Reloaded
Ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, το Καφέ της Χαράς και άλλες τηλεοπτικές ιστορίες
Δευτέρα πρωί: «Καλημέρα κύριε Ρώμα. Έχω ήδη κλειδώσει έναν τίτλο μα δε γίνεται τίποτα χωρίς την επαφή». «…Σας ευχαριστώ, με το καλό η επόμενη σειρά σας στο ΗΒΟ!».
Δευτέρα μεσημέρι: O Γεράσιμος Σκιαδαρέσης πέρα από πολυπράγμων, είναι και ξεχωριστός. Η αστική του ευγένεια και ο καθαρός του λόγος δε σου αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης σχετικά με την ακεραιότητα του χαρακτήρα του. Μέσα σε 20 λεπτά, και πάντα to the point, κατάφερε να μετατρέψει μία τυπική συζήτηση σε έναν ευχάριστο διάλογο. Και για την ιστορία, το τετράδιο με τις σημειώσεις δεν άνοιξε ποτέ, όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα με τους ενδιαφέροντες ανθρώπους.
Comeback για το «Καφέ της Χαράς», με τον Φατσέα σε πρώτο πλάνο. Ποιές οι σκέψεις σας γι’ αυτή την επιστροφή;
Είμαι πολύ χαρούμενος γιατί ήταν κάτι που το συζητούσαμε χρόνια και επιτέλους κατάφερε να γίνει πραγματικότητα. Όλα αυτά τα χρόνια μας ακολουθούσε, δεν είχαμε περιθώριο να το ξεχάσουμε μετά από τόσες επαναλήψεις. Δεν μπορώ να πω ότι ο ρόλος αυτός ξεχάστηκε ποτέ, διότι με σημάδεψε.
Kαλώς ή κακώς, το πρόσωπό σας έχει ταυτιστεί με το αντίστοιχο του Βαγγέλη Φατσέα. Σας ενοχλεί αυτή η ταύτιση;
Στην αρχή υπήρξε μια ενόχληση, ακριβώς γιατί είχα ήδη κάνει τόσα πολλά πράγματα στην υποκριτική. Στη συνέχεια όμως κατάλαβα ότι η δύναμη της τηλεόρασης είναι ανίκητη. Έτσι, έψαξα τρόπους να συμβιβαστώ και να το αποδεχτώ. Κατάλαβα ότι δεν μπορεί να γίνει το ίδιο με το θέατρο γιατί σαν μέσο δεν έχει την ίδια δυναμική. Ακόμα και με την τηλεόραση, σπάνια γίνεται. Έτσι και συμβεί, δεν σε αφήνει. Δεν μπορείς ούτε να το νικήσεις, ούτε να το παλέψεις.
Πώς φτάσαμε στον τέταρτο κύκλο της δημοφιλούς σειράς;
Όταν πλησίαζαν τα 30 χρόνια του Antenna, με ειδοποίησε ο Χάρης ότι βρισκόμασταν πολύ κοντά σε μια νέα συμφωνία. Εγώ είχα ήδη κλείσει με το «Πέτα τη Φριτέζα», το οποίο ευτυχώς βρισκόταν στο ίδιο κανάλι. Είχα τη διάθεση και αν το κανάλι συμφωνούσε, θα το παλεύαμε. Έτσι, εφόσον το κανάλι ήταν θετικό, όλα ήταν εντάξει. Το «Καφέ της Χαράς» είναι μια μεγάλη σειρά στην οποία χρωστάω πολλά. Οι συντελεστές είναι επίσης όλοι πολύ αγαπημένοι, οπότε όλα λειτούργησαν ομαλά.
Ποιός είναι ο αγαπημένος σας ρόλος μέχρι σήμερα, ή έστω αυτός που έχει την μεγαλύτερη συναισθηματική αξία;
Είναι πολλοί, ευτυχώς, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να ξεχωρίσω κανέναν. Και λέω το «ευτυχώς», διότι χαίρομαι ακριβώς γιατί είναι πολλοί. Μου είναι δύσκολο να διαλέξω μόνο έναν, διότι στην τηλεόραση είχα την τύχη να είμαι σε πολλούς και διαφορετικούς: Aρχίζοντας από τις παλιές σειρές του Κουτσομύτη, συνεχίζοντας με τον Κοκκινόπουλο και τα «Μαύρα Μεσάνυχτα», όπως και το η «Χαρά Αγνοείται» με τον Πανταζούδη. Ειδικά τα «Μαύρα Μεσάνυχτα» που ήταν για μένα μια σειρά αναφοράς, την οποία ξαναβλέπω τώρα που προβάλλεται στο Mega. Ήταν πολύ μπροστά από την εποχή της. Ανάμεσά τους βέβαια, βρίσκονται και άλλες πολλές και εξίσου αγαπημένες.
Η επιστροφή του Mega αφήνει ένα χαμόγελο σε όσους από εσάς περάσατε από τις τάξεις του;
Αφήνει ανάμεικτα συναισθήματα. Από τη μια, ναι. Υπάρχει ένα χαμόγελο που επέστρεψε στους δέκτες ένα κανάλι στο οποίο όλοι έχουμε γράψει την δική μας ιστορία μέσω των σειρών που έχει προβάλει. Από την άλλη υπάρχει ένα θέμα με τα χρέη και τον κόσμο που έμεινε άνεργος. Το υπόβαθρο πίσω από όλο αυτό είναι τεράστιο.
Έχετε ενσαρκώσει ρόλους σε όλες τις εκφάνσεις της υποκριτικής. Πού θεωρείτε ότι έχετε «το δέκα το καλό»;
Δεν το ξεχώρισα ποτέ μέσα μου όλο αυτό, είναι η αλήθεια. Δεν θεωρώ ότι μόνο ένα είδος με αντιπροσωπεύει. Πάντα μου άρεσε να πηγαίνω από το ένα στο άλλο. Όταν έκανα κωμωδία μου έλειπε το δράμα και το αντίστροφο. Δεν ήθελα να κολλήσω μια ετικέτα στο ένα πράγμα. Αισθανόμουνα πάντα ηθοποιός και ένας ηθοποιός μπορεί να κάνει τα πάντα.
Ποια στιγμή θεωρείτε κομβική για την επιλογή του επαγγέλματος του ηθοποιού;
Άργησα πάρα πολύ, γιατί δεν είχα από μικρός το «όνειρο» αυτό. Έγιναν όλα τυχαία, από σπόντα, γιατί μπήκα στη σχολή κυρίως για να πάρω αναβολή από το στρατό. Τότε ανοίχτηκε ένας νέος κόσμος για μένα, γιατί η προσέγγιση εκεί ήταν τελείως διαφορετική. Με ενθουσίασε το γεγονός ότι μπορούσες να μπεις σε ένα νέο χαρακτήρα, να τον αναλύσεις, να εξηγήσεις τον χαρακτήρα του ανθρώπου που υποδύεσαι και να ερμηνεύσεις τη συμπεριφορά του και τις αντιδράσεις του. Τότε είπα ότι αυτό είναι που θέλω να κάνω. Προσπαθώ έκτοτε να το ακολουθώ με συνέπεια. Δεν με μάγεψαν ούτε τα φώτα ούτε και η δόξα. Αυτό που με μαγεύει είναι η ουσία της δουλειάς που κάνω.
Η ενασχόληση με την τοπική αυτοδιοίκηση πως ήρθε;
Αυτό το είχα από μικρός. Πάντα με ενδιέφερε η ενασχόληση με τα κοινά. Πάντοτε ήθελα να προσφέρω στον χώρο που ζω, δραστηριοποιούμαι και εργάζομαι. Ακόμα και σε πολιτιστικούς συλλόγους και ερασιτεχνικές ομάδες συνεισφέρω και βοηθάω όταν μπορώ. Όταν εγκαταστάθηκα σε μια μικρή κοινωνία όπως τα Σπάτα, είπα ότι με μεγάλη χαρά μπορώ να κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να βοηθήσω όπου χρειάζεται. Έτσι, ήρθε σαν φυσική συνέχεια η ενασχόληση με το Δήμο.
Τα Σπάτα έχουν μία επαρχιακή αύρα. Πόσο διαφέρουν από την Πάτρα;
Στην Πάτρα έχω ζήσει πολύ λίγο, γιατί μετακομίσαμε όταν ήμουν 7 ετών. Στην ουσία, στην Αθήνα έχω μεγαλώσει. Από την Πάτρα έχω ελάχιστες αναμνήσεις, αυτές της γενέθλιας πόλης δηλαδή, και ορισμένες στιγμές από τα καλοκαίρια που πηγαίναμε εκεί. Δεν έχω κάτι άλλο ιδιαίτερα έντονο να θυμάμαι.
Σαν πατέρας 3 παιδιών, πως θα αντιδρούσατε αν σας έλεγε κάποιο από αυτά ότι θέλει να γίνει ηθοποιός;
Οι κόρες μου το έχουν ήδη πει. Και οι δύο μάλιστα. Δεν θα μπορούσα να πω όχι, γιατί θα το θεωρούσα υποκριτικό από τη στιγμή που το ίδιο κάνω και εγώ. Προσπάθησα όμως να διερευνήσω το αν πραγματικά το θέλουν, ή απλώς πρόκειται για μια μιμητική συμπεριφορά. Όταν συνειδητοποίησα ότι είναι όντως μια εσωτερική τους ανάγκη και ότι πραγματικά το γουστάρουν, είπα ότι θα σταθώ δίπλα τους εφόσον είναι η απόφασή τους, όσο δηλαδή μπορώ. Επειδή μεγάλωσαν μέσα σε ένα ακριβώς τέτοιο περιβάλλον, δεν τις πιέσαμε ποτέ, ήταν όμως μοιραίο να συμβεί. Παρακολουθούσαν παραστάσεις, ακούγαν συζητήσεις και έτσι ανέπτυξαν ένα έντονο κριτήριο για το τι είναι καλό ή όχι για τις ίδιες.
Η υποκειμενικότητα ενός παιδιού είναι καμιά φορά και σφαλιάρα για τον γονέα;
Εννοείται. Από κάποιο σημείο και μετά αισθάνονταν άβολα που είχαμε ένα κοινό σημείο ενασχόλησης και σταματήσανε να το συζητάνε, με αποτέλεσμα να αναζητήσουν ένα τελείως δικό τους κριτήριο και να «κρύβουν» τη γνώμη τους από εμάς. Το θεώρησα απόλυτα υγιές και φυσιολογικό το να μην θέλουν να επηρεαστούν από τη δική μας γνώμη. Έτσι ακόμα και στις εξετάσεις που δώσανε για τη σχολή, δεν μάθαμε ποτέ με τι κομμάτι πήγανε. Δεν πήραμε χαμπάρι απολύτως τίποτα.
Ένα σπίτι με ηθοποιούς ακολουθεί τους δικούς του κανόνες, έτσι; (σ.σ. Ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης είναι παντρεμένος με την ηθοποιό Μπέσυ Μάλφα)
Το δικό μας σπίτι είναι φυσιολογικό, γιατί η δουλειά είναι δουλειά, ενώ το σπίτι μας είναι το σπίτι μας. Δεν κουβαλάμε τη δουλειά στο σπίτι και δεν το έχουμε με το να κλειδωνόμαστε στα δωμάτια για να προβάρουμε το κομμάτι μας. Είμαστε δυο άνθρωποι που στο σπίτι πλένουν, μαγειρεύουν και σφουγγαρίζουν. Ό,τι δηλαδή κάνει ο φυσιολογικός κόσμος.
Τί σας γοήτευσε από μεγάλες παραγωγές των streaming platforms;
Βλέπω μικρά και δυσεύρετα διαμαντάκια. Χαμένα πράγματα που με ενθουσιάζουν στις συνδρομητικές πλατφόρμες και στα κανάλια.
Καλλιτεχνικά τί μέλλει γενέσθαι;
Περιμένουμε τη συνέχεια του «Καφέ» και της «Φριτέζας». Αυτή τη στιγμή δηλαδή, σπίτι μας ο Antenna. Θεατρικά δεν έχει κλείσει κάτι σίγουρο, οπότε δεν έχω να πω κάτι.
Tέλος, τί σημαίνει για εσάς η λέξη «Πεζοδρόμιο»;
Πεζοδρόμιο για εμένα σημαίνει δύο πράγματα. Πρώτον η ασφάλεια, με την έννοια ότι δεν είσαι επάνω στο δρόμο. Το δεύτερο είναι ο αγώνας, γιατί το έχω συνδυάσει με το να βγεις έξω και να εκδηλώσεις τα συναισθήματά σου. Είναι δηλαδή ένας χώρος έκφρασης.