Παρότι σπούδασε Κοινωνιολογία, γρήγορα την κέρδισε η τεράστια αγάπη της για τη μουσική. Αποτελεί ένα από τα σημαντικά ονόματα της εγχώριας dance σκηνής, με αναρίθμητα DJ sets στα μεγαλύτερα clubs όχι μόνο της χώρας, αλλά και του εξωτερικού. Η ζεστασιά και αμεσότητα της φωνής της, έχει ντύσει έκτος από αναρίθμητα σποτάκια, μερικές από τις  πιο έντονες ραδιοφωνικές μας αναμνήσεις, ήδη από τα μέσα των 90’s. Λίγο πριν ξεκινήσει να ταξιδεύει, για ένα ακόμα καλοκαίρι με τις μουσικές της ανά την Ελλάδα, έκανε μια στάση και στο δικό μας Πεζοδρόμιο, για να συζητήσουμε όποια απορία έχουμε γι’ αυτήν, να μοιραστούμε λίγη απ’ τη δροσιά που τόσα χρόνια μας προσφέρει, ακόμα και το άκουσμα μόνο, του ονόματος Άννα Μαρία Χαροκόπου.

Πως μπήκε μέσα σου το μικρόβιο της μουσικής; Ποια τα τα πρώτα σου ακούσματα και οι σπουδές σου γύρω απ’ αυτή;

 Η μουσική ήταν πάντα σταθερό σημείο αναφοράς στη ζωή μου. Στο σπίτι μου μεγάλωσα με γερές δόσεις ροκ, ρεμπέτικου, κλασσικής μουσικής και Σμυρνέικου.  Οι Pink Floyd εναλλάσονταν με Βιτάλη, και o Vivaldi με Ζαμπέτα. Από τα τραγούδια της μητέρας μου, στα πρώτα μαθήματα πιάνο με τον Χατζηνάσιο  που μου μάθαινε “Tο Πουκάμισο Το Θαλασσί”, στις βόλτες στα δισκάδικα του Λονδίνου πάλι με τη μητέρα μου αγοράζοντας Woodstock Live, Led Zeppelin, Pink Floyd. Πολλά χρόνια πιάνο, 8 χρόνια σύγχρονο τραγούδι στο Ωδείο. Και λίγο Songwriting, Music Technology και Musicianship από το Berklee School Of Music. Γράφω στίχους και τραγούδια. Κάποια τα ξέρεις, κάποια δεν τα έχει ακούσει ποτέ κανείς. Αυτό που δεν είμαι σε επίπεδο υπομονής και χρόνου, είναι software-άκιας. Γιατί πάνω απ’ όλα μεγαλώνω ένα παιδί και αυτό δεν μου επιτρέπει να χάνομαι στην οθόνη ενός υπολογιστή για ώρες. ‘Η μάλλον δεν μου επέτρεπε, μιας και η κόρη μου είναι πλέον 14. Επιφυλάσσομαι…

Πέρσι συμπλήρωσες 20 χρόνια παρουσίας στο ραδιόφωνο, ξεκινώντας απ’ τον ιστορικό “ΚΛΙΚ”. Ήταν κάτι που είχες σαν από μικρή;

 Μεγαλώνοντας ποτέ δεν ήξερα τι ήθελα να γίνω. Επέλεξα να σπουδάσω κοινωνιολογία, γιατί πάντα παρατηρούσα τους ανθρώπους και τις μεταξύ τους σχέσεις. Δυο χρόνια μετά τις σπουδές μου, βρέθηκα να δουλεύω στην Άνωση και από κει στην BMG. Κάπου τότε είπα μια μέρα στον εαυτό μου με απόλυτη βεβαιότητα για πρώτη φορά : “Θέλω να γίνω dj, να κάνω ραδιόφωνο και μια μουσική εκπομπή στην τηλεόραση.” Μέσα σε λίγες μέρες έγιναν όλα, με αυτήν ακριβώς τη σειρά. Αυτό που θυμάμαι πολύ έντονα ήταν το πόσο ψαρωμένη ήμουν στο πρωινό του Κλικ FM, την απόλυτη αίσθηση ευτυχίας  ακούγοντας τα πρώτα house βινύλια (μεγάλη αλλαγή από τη ΒΠ ροκ φύση μου) και την αίσθηση πως ανοίγουν τα φτερά μου μόλις μετακόμισα στην νυχτερινή ζώνη του Σ/Κ.

Έχεις μοιραστεί τα decks με πολλούς και σημαντικούς συναδέλφους σου. Υπήρξε κάποια στιγμή που να ξεχωρίζεις ως πιο σημαντική;

Το να μοιράζεσαι τα decks, είναι πολύ ιδιαίτερη υπόθεση. Η κονσόλα είναι σαν βάθρο. Στο βάθρο ανεβαίνει κανείς για πολλούς διαφορετικούς λόγους και κάτω από πολλές διαφορετικές συνθήκες. Το πως χειρίζεσαι την στάση σου στο βάθρο, έχει πολλά να πει. Ως εκ τούτου, ξεχωρίζω τις στιγμές σεβασμού  και σύμπνοιας με κάποιους συνάδερφους, λίγους.

Όσον αφορά το djing σαν επάγγελμα, λόγω και των δύσκολων ωραρίων, θεωρείς πως έχει κάποια στιγμή ένα τέλος;

Το ωράριο είναι ένα θέμα όταν δουλεύεις καθημερινά. Εγώ δεν μπήκα ποτέ σε αυτή τη λογική. Στα 20κάτι ήταν κάθε ΣΚ, στα 30κάτι ήταν πιο δύσκολα λόγω πολλών ταξιδιών στο εξωτερικό, έχοντας κι ένα μωρό. Στα 40κάτι είναι ακριβώς όσο θέλω, λίγο και καλό. Σαν επάγγελμα δεν έχει τέλος, γιατί απλά ένας dj έχει την αξία της δισκοθήκης και της εμπειρίας του. Όσο πιο παλιός, τόσο πιο καλός. Έχει όμως θλιβερό τέλος, όταν δεν σέβεσαι την ψυχή σου και το σώμα σου.

Ποιο θεωρείς αγαπημένο σου είδος μουσικής αλλά κι αν υπάρχουν πράγματα που ποτέ δε μπόρεσες να ταυτιστείς ή να αγαπήσεις.

Είδος που δεν μπορώ με τίποτα να ταυτιστώ είναι τα βαριά λαϊκά καψουροτράγουδα. Η μουσική είναι μια, και κάθε είδος έχει τη θέση του και τη στιγμή του. Για μένα σαν ιδιοσυγκρασία, ο ρυθμός της house είναι η αγαπημένη μου εκτόνωση!

 Ανήκεις σε μια γενιά που έχετε ζήσει τις πολύ καλές εποχές του ραδιοφώνου, των parties κλπ, φαντάζομαι και των αρκετά καλύτερων πληρωμών.  Φανταζόσασταν ποτέ πως τα πράγματα θα έφταναν ως εδώ;  Ένας άνθρωπος που ασχολείται αποκλειστικά με το ραδιόφωνο και το djing, μπορεί να επιβιώσει άνετα στη σημερινή Ελλάδα;

Από το 2006 είχα αρχίσει να νιώθω πως αυτό που ζούσα σε επίπεδο πληρωμών, θα έχει τέλος. Γύρω στο 2010, άρχισα να απομακρύνομαι από το βιοποριστικό σκέλος της δουλειάς. Τότε περίπου έπεσαν κατακόρυφα οι πληρωμές.  Είναι πολύ λίγοι οι άνθρωποι στο χώρο που μπορούν να ζήσουν αποκλειστικά από το ραδιόφωνο και το djing.

Γενικότερα, ποιο πιστεύεις ότι είναι πραγματικά το πρόβλημα της σημερινής κοινωνίας σε βάθος; Bλέπεις γύρω σου πράγματα που σε κάνουν να νιώθεις αισιόδοξη;

Το πρόβλημα  σε παγκόσμιο επίπεδο είναι η έντονη ανισότητα, η άκρατη κερδοσκοπία, ο θρησκευτικός φανατισμός ως μέσο ελέγχου. Νιώθω αισιόδοξη, γιατί έχω εμπιστοσύνη στη γενιά που μεγαλώνει τώρα. Έχουν ζήσει την παγκόσμια αξιακή και οικονομική κρίση, έχουν ενσυνάισθηση και είναι οπλισμένοι με ένα μέσο επικοινωνίας που η γενιά μου ούτε είχε ονειρευτεί.

Από την εμπειρία σου, παίζοντες σε άλλες χώρες του εξωτερικού, σε τι θεωρείς ότι το κοινό της Ελλάδας υστερεί και σε τι ότι υπερτερεί;

Το κοινό της Ελλάδας έχει μεσογειακό ταμπεραμέντο και ως εκ τούτου είναι απόλαυση να παίζεις μπροστά του. Ανάλογη απόλαυση και με το κοινό της Αργεντινής. Κάθε κοινό σε κάθε χώρα έχει ιδιαιτερότητες. Η μαγεία είναι να τις εντοπίζεις και να μπορείς να συντονιστείς.

Ας γυρίσουμε πάλι στο ραδιόφωνο. Έπειτα από 3,5 περίπου χρόνια απουσίας κι αρκετές «μάχες», ο Best επέστρεψε στα ερτζιανά ως αυτοδιαχειριζόμενος. Θέλεις να μας εξηγήσεις περίπου πως λειτουργεί μια τέτοια περίπτωση σταθμού;

Για την αυτοδιαχείριση ως κατάσταση, δεν έχω να πω πολλά γιατί δεν είμαι μέλος της. Μπορώ να μιλήσω σαν παρατηρητής. Και βλέπω πως τα παιδιά αγωνίζονται σε δύσκολες συνθήκες για να βγει το εγχείρημα. Ο ανταγωνισμός είναι ισχυρός και πολλές φορές αθέμιτος. Το θετικό είναι πως όλοι λειτουργούν σαν ομάδα. Και φυσικά το θετικότερο όλων και η δύναμη του Best, είναι η ελευθερία  λόγου και μουσικών επιλογών.

Σε βρίσκουμε λοιπόν πλέον, στο καθημερινό απογευματινό πρόγραμμα του Best 92.6. Για τις εκπομπές σου κάνεις κάποια προεργασία για το τι θα παρουσιάσεις κάθε φορά, ή λειτουργείς αυθόρμητα εκείνη τη στιγμή; Επίσης υπάρχει η ίδια ανταπόκριση και επικοινωνία με το κοινό όπως και παλιότερα;

 Η εκπομπή μου είναι μια ώρα κάθε μέρα. Ο όγκος μουσικής που φτάνει στα χέρια μου καθημερινά, είναι τεράστιος. Το καλό είναι πως είναι πολύ συγκεκριμένο το ύφος που θέλω να έχει η εκπομπή, οπότε έχω φτιάξει ένα φάκελο και ότι ακούω που ταιριάζει, μπαίνει μέσα. Ανάλογα με τη διάθεση, την εποχή και τον καιρό, οι επιλογές γίνονται επιτόπου. Η επικοινωνία με το κοινό του Best ήταν και είναι πολύ ζεστή, ψυχική και εγκεφαλική.

Ποιο είναι το ιδανικό ραδιόφωνο για σένα; Πιστεύεις ότι κινδυνεύει στο μακρινό μέλλον να εξαφανιστεί ως μέσο;

 Ιδανικό ραδιόφωνο, είναι το ελεύθερο ραδιόφωνο. Στα FM, ναι, μπορεί και να εξαφανιστεί. Όμως με την τεχνολογία, ο καθένας μπορεί να δημιουργήσει το ιδανικό του ραδιόφωνο και μάλιστα παγκόσμιας εμβέλειας.

Από νέους καλλιτέχνες, υπάρχει κάποιος/οι που έχεις ξεχωρίσει, και θεωρείς ότι θα μας απασχολήσει αρκετά στο μέλλον;. Επίσης, υπάρχει κάτι που να σου λείπει απ’ τις σημερινές παραγωγές ή και τη γενικότερη μουσική πραγματικότητα, σε σχέση με τις προηγούμενες δεκαετίες;

 Με άγγιξε βαθιά η Μαρίνα Σάττι. Ολοκληρωμένη μουσική προσωπικότητα και περιμένω να δω την εξέλιξή της. Στις καινούριες παραγωγές, μου λείπει ο ζεστός και προσεγμένος αναλογικός ήχος του βινυλίου. Ό,τι τυπωνόταν σε βινύλιο, είχε και την ανάλογη εγγύηση ποιότητας, κυρίως σε σύγκριση με τις αμέτρητες εύκολες ψηφιακές παραγωγές.

Τι άλλο γεμίζει την καθημερινότητα σου εκτός από τη μουσική και ποια σημεία της Αθήνας προτιμάς για βόλτες και διασκέδαση; Έχεις αγαπημένους προορισμούς για ταξίδια;

Η οικογένειά μου, τα σκυλιά μου, οι δουλειές μου, οι φίλοι μου. Βιβλία, σειρές και Tetris, ψυχοθεραπεία, γυμναστήριο, μουσική, μουσική, μουσική… Αγαπημένα μου σημεία στην Αθήνα είναι η Βαρβάκειος για το χρώμα και το χαρακτήρα της, η Κηφισίας όταν δεν έχει κίνηση. Τον Αύγουστο ας πούμε. Αγαπημένος προορισμός καλοκαιριού το  βουνό και συγκεκριμένα το Σούβαρδο Καλαβρύτων για την φύση, τη δροσιά, την ησυχία και το κρυστάλλινο νερό του. Στη λίστα αγαπημένων η κρυφή Μύκονος, το μελαγχολικό Λονδίνο, το φθινοπωρινό Miami και η διαδρομή πάνω κάτω στο Highway 1 Overseas Highway περνώντας περίπου 40 νησιά απίστευτης ομορφιάς. Kαι για το τέλος, το λατρεμένο Buenos Aires.

Πες μας και λίγα λόγια και για την ΗomeBase Athens, της οποίας είσαι εμπνευστής.

 Ξεκινήσαμε στήνοντας ένα  web radio (www.homebaseradio.gr), για να παίζουν όλα τα σετ που έχω αρχείο από τα τελευταία πολλά χρόνια. Συνέπεσε με την απόφαση μας να κάνουμε το πρώτο reunion του +Soda, μαζί με τον σύντροφο και συνεργάτη μου. Κάνοντας το πρώτο event και βλέποντας τα καλά και τις ατέλειες του, γεννήθηκε η ιδέα της HomeBase Athens. Μια ομπρέλα δραστηριοτήτων, από web radio, studio production, record label, events. Το δεύτερο event μας έγινε την άνοιξη του ‘16. Αποκτήσαμε πολύτιμη εμπειρία και πολλές ιδέες που μπήκαν προσωρινά στο συρτάρι λόγω οικογενειακών θεμάτων. Από Σεπτέμβριο, επανερχόμαστε δυναμικά.