Η ζωή ενός Ινδού, σαν σενάριο ταινίας. Ο τόπος, το νησί Ματζούλι στις όχθες του ποταμού Βραχμαπούτρα, εκεί που οι μουσώνες χτυπούν αλύπητα την περιοχή. Όλα άλλαξαν στη ζωή του Τζάνταβ Παγιένκ όταν ήταν 16 χρονών και αντίκρυσε χιλιάδες νεκρά φίδια δίπλα από το ποτάμι. Είχαν βρει το θάνατο από τον ήλιο. Τότε αποφάσισε πως αν δεν έκανε κάτι, η φύση θα τιμωρούσε ακόμα και τον ίδιο σε άξονα λίγων ετών.

Έκτοτε, από το 1979 και μετά, αφιερώθηκε εξ’ ολοκλήρου στη θεαματική μεταμόρφωση του νησιού του. Κάθε μέρα φύτευε κι ένα δέντρο, και σήμερα, το επιστέγασμα του κόπου του ονομάζεται Μολάι. Ένα μεγάλο δάσος, σπίτι άγριων ζώων και προστατευόμενων ειδών. Με αυτό τον τρόπο, ο μεσήλικας πλέον Ινδός «έθρεψε» το τοπικό οικοσύστημα, αλλά έσωσε και το έδαφος του νησιού από τη διάβρωση.

Ο τίτλοι τιμής δεν του αρέσουν, αν και οι συντοπίτες του επιμένουν να τον ονομάζουν «Άνθρωπο του Δάσους». Η ζωή του υπέροχου κυρίου Παγιένκ υπάρχει πλέον και σε ντοκιμαντέρ: