Ένας από τους πιο αγαπημένους… κακούς στην ιστορία του κινηματογράφου έρχεται και πάλι στο μεγάλο πανί. Είναι ο Joker, που στοιχειώνει τα όνειρα μικρών και μεγάλων και έχει κάνει τη ζωή του Batman… πατίνι. Προσγειώθηκε και τον ενσαρκώνει ο Joaquin Phoenix.

Από σήμερα λοιπόν, επιστρέφουμε στην… κινηματογραφική μας κανονικότητα. Μία κανονικότητα που σε γενικότερο πλαίσιο, ο Joker πάντα φρόντιζε να διαταράσσει! 3 Οκτωβρίου και θα μάθουμε (σχεδόν) τα πάντα για τη ζωή του κυρίου Fleck. Ο αντίπαλος του Batman αποκτά τη δική του, μοναδική ταινία, Μετά από ιστορικές ερμηνείες που μας στοίχειωσαν όπως αυτή του Τζακ Νίκολσον και, κυρίως,  αυτή του Χιθ Λέτζερ, φαίνεται πως ήρθε η ώρα για μια ακόμα διαφορετική προσέγγιση. Προσέγγιση που αρμόζει σε έναν από τους πιο υποτιμημένους ηθοποιούς της γενιάς του, και μια ευκαιρία που πραγματικά δικαιούται.

Η ιστορία ξεφεύγει αρκετά από τα όσα ξέραμε μέσω των κόμιξ. Τώρα… δεν παίζει ξύλο με τον Batman, για τον απλούστατο λόγο πως ο δεύτερος  δεν υπάρχει ακόμα. Ο Arthur Fleck, είναι ένας ψιλοαποτυχημένος κωμικός με βαθιά ψυχολογικά προβλήματα και μια πολύ ιδιαίτερη σχέση με τη μητέρα του με όλα τα γνωστά και μη εξαιρεταία. Όσο για το πολύπαθο Gotham, η αγαπημένη μας πόλη αρχίζει και καταπίνει τον διάσημο κλόουν μέσα στο χάος που αυτή βιώνει. Το λες ένα γενικότερο προβληματικό σκηνικό. Εμείς από την άλλη γνωρίζουμε την ευάλωτη πλευρά του
παλιάτσου, που λίγο αργότερα θα φέρει τη μεγαλύτερη αναστάτωση που γνώρισε ποτέ η πόλη.

Δίπλα στον Φοίνιξ σ’ αυτή την προσπάθεια, θα βρούμε τον Ρόμπερτ ντε Νίρο  να δίνει ένα άλλο βάθος στο όλο εγχείρημα. Κι ο Τοντ Φίλιπς μας περπατάει με μαεστρία στην όλη διαδρομή, δείχονοντάς μας με τον πιο εμφατικό τρόπο πώς  από ψυχικά διαταραγμένος, μπορείς σε άξονα λίγου χρόνου να μετατραπείς σε έναν  ψυχοπαθή δολοφόνο, πόσο μάλλον με σχετικά αγγελικό πρόσωπο. Ο Joker είναι εδώ, και πλέον μπορούμε να τον γνωρίσουμε σε βάθος.

Επιπλέον, δε μιλάμε για μια ταινία υπερηρώων αλλά για ένα ξεκάθαρο ψυχολογικό θρίλερ που βασίζεται στη ζωή ενός απ’ τους πιο διαβόητους κακούς του σύμπαντος της DC. Στον ανταγωνισμό με την καρτουνίστικη Marvel, η DC βάζει μια πιο σκοτεινή και πιο δομημένη ταινία που η μελαγχολία της έρχεται να κουμπώσει με τη δικιά μας. Κάπως έτσι, φαίνεται πως βάζει σαν στόχο να μας καθίσει στον καναπέ του κινηματογραφικού ψυχαναλυτή, κάτι που μάλλον καταφέρνει. Η αφορμή για μεγάλες κουβέντες στα πιο δροσερά, πλέον, βράδια του φθινοπώρου είναι ήδη εδώ, στον πιο κοντινό σου κινηματογράφο.