Αποτελεί αναμφίβολα ένα από τα πρόσωπα των ημερών, λόγω της υποψηφιότητάς του στις Ευρωεκλογές και της συστράτευσής του με τον ΣΥΡΙΖΑ. Όμως ο Πέτρος Κόκκαλης θεωρεί πως η πετυχημένη πορεία του στο επιχειρείν και η όποια οικονομική του ευχέρεια δε θα έπρεπε να αποτελεί «τροφή» για όσους τον κατηγορούν γι’ αυτό. Άλλωστε οι προοδευτικές ιδέες δεν προέρχονται κατ’ ανάγκη από συγκεκριμένους ανθρώπους και κοινωνικές ομάδες.

Έπειτα από τις σπουδές του στην Ιστορία και τη Δημόσια διοίκηση, βρέθηκε στο τιμόνι του Ολυμπιακού ως αντιπρόεδρος, ενώ εκείνος ήταν που συνέλαβε την ιδέα της ποδοσφαιρικής Super League, της οποίας υπήρξε και ο πρώτος πρόεδρος. Ασχολείται με τα κοινά και συμμετέχει ενεργά σ’ αυτά τα τελευταία 25 χρόνια, με τη βραβευμένη από την Κομισιόν πρωτοβουλία του «Blue Growth Piraeus» όπως και τη Διεθνή Ένωση για την Προστασία του Περιβάλλοντος. Αν και «κόκκινος», οι «πράσινες» ανησυχίες του είναι έκδηλες. Κάπως έτσι, με “eco-friendly” πρόσημο και όνομα βαρύ, ο Πέτρος Κόκκαλης περπατά στο Πεζοδρόμιο και μας απαντά στα πώς και τα γιατί της υποψηφιότητάς του αλλά και της Ευρώπης.

Από το επιχειρείν, το ποδόσφαιρο  και τις περιβαλλοντικές σας ανησυχίες, βρίσκεστε ξαφνικά υποψήφιος ευρωβουλευτής. Πώς πήρατε αυτή την απόφαση;

Σε όλους τους στίβους αυτό που προσπαθώ είναι να συνδράμω ομάδες ανθρώπων να πετύχουν τον κοινό τους στόχο. Σήμερα ο κόσμος όλος έχει ένα κοινό σχέδιο για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και της ακραίας ανισότητας. Είναι επιτακτικό και επείγον να πραγματοποιήσουμε μια δίκαια μετάβαση στην μεταανθρακική οικονομία και αυτό πρέπει να γίνει με τη μέγιστη πολιτική συμμετοχή.

Την πήρα μέσα από τις συζητήσεις μας με τον κ. Τσίπρα. Διακρίναμε πως υπάρχει γόνιμο έδαφος για μια διάφανη και ουσιαστική συνεργασία. Παρά το νεαρό της ηλικίας του είναι πλέον ένας έμπειρος πολιτικός που αντιλαμβάνεται τις σύγχρονες προκλήσεις. Θα δώσουμε από κοινού έναν αγώνα να ενισχυθεί η δημοκρατία στην Ευρώπη και στα όργανά της. Ειδάλλως πολύ φοβάμαι πως είμαστε καταδικασμένοι να ζήσουμε μια νέα μορφή σκοταδισμού από την κοσμομηδενιστική δεξιά και τις ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εφαρμόζει με καταστροφικό αντίκτυπο στη κοινωνία.

Γιατί Ευρώπη και όχι Πειραιάς;

Δεν μου αρέσει να σκέφτομαι μονοδιάστατα, με όρους «τοπικών» ή «διεθνών» ζητημάτων. Η πρόσφατη ιστορία έχει δείξει πως το «παγκόσμιο» ή το «ευρωπαϊκό», από τη μια στιγμή στην άλλη, γίνεται «τοπικό». Δείτε για παράδειγμα την προσφυγική κρίση -πόσοι γνωρίζουν πως σε τεράστιο βαθμό οι μετακινήσεις πληθυσμών οφείλονται κατά κύριο λόγο στην επίδραση της κλιματικής κρίσης στην οικονομία; Θα σας πω μονάχα πως ο αριθμός των ανθρώπων που εκτοπίστηκαν από τον τόπο τους λόγω της κλιματικής αλλαγής, το 2017, ήταν μεγαλύτερος απ’ ότι εκείνων που αναζήτησαν ένα καλύτερο μέλλον αλλού εξαιτίας ένοπλων συγκρούσεων. Την ίδια χρονιά περισσότεροι πέθαναν από κακή διατροφή παρά από πείνα. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι πια μετανάστες, αλλά κλιματικοί πρόσφυγες. Θεωρείτε ότι δεν μας αφορά ως Ευρώπη ή Ελλάδα; Έχουμε μεγάλες προκλήσεις μπροστά μας, αν δεν σεβαστούμε τα όρια του πλανήτη και δεν υιοθετήσουμε άμεσα μια νέου τύπου οικονομία. Θα φέρουμε τη νέα γενιά μπροστά σε μία αποκάλυψη. Η νέα ευρωβουλή θα πάρει τις αποφάσεις που θα καθορίσουν το μέλλον όλων.

Ποιους πολίτες θεωρείτε πως εκφράζετε;

Εκείνους που οραματίζονται ένα μέλλον βιώσιμης ανάπτυξης και προόδου, νέων  τεχνολογιών και νεοφυών επιχειρήσεων, συνεργασίας, αξιοπρέπειας, αλληλεγγύης. Κοινώς  μοιράζονται τα ιδανικά μιας ανοιχτής Ευρώπης που τους χωράει όλους χωρίς αποκλεισμούς. Θέλουμε να εκφράσουμε τους ανθρώπους που αμφισβητούν το μονόδρομο του  συντηρητισμού, της οπισθοδρόμησης, του ατομισμού.

Σε όλες τις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις βλέπουμε υποψηφίους με «μικρά» βιογραφικά στην αυτοδιοίκηση, τη βουλή και την ευρωβουλή. Είναι σημείο των καιρών;

Εγώ δεν είμαι άνθρωπος που θα κρίνει την παρουσία κάποιου στα κοινά μέσα από το «βιογραφικό» του, «μικρό» ή «μεγάλο». Στη ζωή μου έχω μάθει πως στο τέλος της ημέρας είμαστε το σύνολο των πράξεων μας και μόνο. Ας αφήσουμε τα βιογραφικά στην άκρη λοιπόν και ας δούμε με ποιο τρόπο θα αντιπαρατεθούμε αποτελεσματικά στην αύξηση της εθνικιστικής δεξιάς, των ακραίων οικονομικών πολιτικών λιτότητας και της λεηλάτησης ανθρώπινων και φυσικών πόρων. Το ζητούμενο  είναι να φτάσει η φωνή των ψηφοφόρων εκεί που λαμβάνονται οι αποφάσεις. Να μην παρακολουθούμε αμέτοχοι την αυτονόμηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αλλά να λειτουργήσουμε σαν ενεργοί πολίτες της Ευρωπαϊκής Δημοκρατίας.

Θα λέγατε κάτι στα παιδιά που καλούνται να ψηφίσουν για πρώτη φορά;

Ασφαλώς και θα έλεγα! Η Ευρώπη δεν έχει μέλλον χωρίς τη δυναμική συμμετοχή των νέων στις  ευρωεκλογές. Αυτούς αφορούν περισσότερο και αυτοί μπορούν να συμβάλλουν καθοριστικά στην υπέρβαση των σύγχρονων προκλήσεων. Δίχως τους νέους, το ευρωπαϊκό οικοδόμημα είναι καταδικασμένο να αποτύχει. Και μαζί με αυτό, ο κόσμος όλος. Αυτή είναι η γενιά που της έμελλε η μοίρα να αντιμετωπίσει τη μεγαλύτερη πρόκληση της ανθρώπινης ιστορίας.  Οι νέοι άνθρωποι είναι ο ανθός του κόσμου. Κι όπου υπάρχουν νέοι υπάρχει ελπίδα, υπάρχει αντίσταση.

Πιστεύετε στο αφήγημα της «χαλαρής ψήφου» στις κάλπες των Ευρωεκλογών;

Όχι, είναι λάθος κατά την άποψή μου. Κι είναι λάθος διότι βρισκόμαστε σε εξόχως σημαντική καμπή της Ιστορίας. Η επόμενη δεκαετία είναι μια εποχή που απαιτούνται γενναίες αποφάσεις. Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να διαμορφώσει ένα σχέδιο δράσης  για την υλοποίηση των παγκόσμιων στόχων έως το 2030, αλλά και να προωθήσει με όλες τις δυνάμεις της τη στρατηγική «Clean Planet For All». Το αφήγημα της «χαλαρής ψήφου» ευνοεί μόνο όσους στοχεύουν στην απάθεια και το μεγάλωμα της απόστασης ανάμεσα στους πολίτες και το πολίτευμα.

2019, με την Ευρωπαϊκή  Ένωση να βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι εν αναμονή του Brexit. Χρειαζόμαστε περισσότερη ή λιγότερη Ευρώπη και γιατί;

Η αλήθεια είναι πως η ΕΕ δεν έχει καταφέρει να αναδείξει τη θετική επίδρασή της στη ζωή των πολιτών. Αντιθέτως, τόσο το έλλειμμα δημοκρατίας στη θεσμική της οργάνωση, όσο και οι πολιτικές λιτότητας που επιβλήθηκαν με αυταρχικό τρόπο λόγω της στρεβλής αρχιτεκτονικής του ευρώ έχουν δημιουργήσει μια αρνητική εικόνα της ΕΕ στα μάτια των πολιτών. Οι Βρυξέλλες μοιάζουν πολύ μακρινές, αδιάφορες και πολλές φορές επιθετικές για τη ζωή και τις ανάγκες των Ευρωπαίων πολιτών. Η ενδυνάμωση της δημοκρατίας σε θεσμικό επίπεδο και ένα πιο αλληλέγγυο και βιώσιμο μοντέλο συνύπαρξης και συνεργασίας θα άλλαζε δραστικά αυτήν την εικόνα. Για να αντιστραφεί όμως αυτό το αλγεινό σκηνικό,  χρειαζόμαστε ένα Νέο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Συμβόλαιο, που θα βασίζεται σε περισσότερο κοινωνικό κράτος, ενιαία θεσμική οργάνωση και κοινή οικονομική διαχείριση στην ευρωζώνη, αλλαγή του μοντέλου παραγωγής και κατανάλωσης που θα συμβάλλει καθοριστικά στην αποτροπή της κλιματικής κρίσης και ένα καλά μελετημένο και θαρραλέο μοντέλο μεταναστευτικής πολιτικής που θα απορροφά επιτυχώς τους εισερχόμενους πρόσφυγες αλλά κυρίως δε θα δημιουργεί νέους.

Σε περίπτωση εκλογής σας, ποια θέματα θα θέσετε ψηλά στην ατζέντα σας;

Ο βασικός στόχος, στο πολιτικό πρόγραμμά μας, είναι να φέρουμε στην κεντρική πολιτική ατζέντα τους 17 Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης του ΟΗΕ, με βασικούς άξονες την ευημερία και την καλή ποιότητα ζωής για  όλους, τη διασφάλιση της βιωσιμότητας των φυσικών πόρων, την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης και ασφαλώς τα θεμελιωμένα ανθρώπινα δικαιώματα. Γι’ αυτό θα συνεργαστούμε με όλο το φάσμα των δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων που είναι έτοιμες για ριζοσπαστικές αλλαγές και μπορούν να εγγυηθούν τον δρόμο προς την ανοικοδόμηση ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου εντός Ευρωπαϊκής  Δημοκρατίας και την στροφή προς ένα βιώσιμο μέλλον σε ένα κόσμο όπου χωράνε όλοι.

Οι οικολογικές σας ανησυχίες είναι έκδηλες μέσω των δράσεων σας. Είστε υπέρ της λήψης άμεσων μέτρων για την «ανακούφιση» του περιβάλλοντος ακόμα κι αν αυτά κοστίσουν σε θέσεις εργασίας;

Δεν θα κοστίσουν θέσεις εργασίας, για την ακρίβεια το ακριβώς αντίθετο θα συμβεί. Η  Ελλάδα οφείλει να προχωρήσει άμεσα στην υλοποίηση του Εθνικού Σχεδίου Δράσης για την Κλιματική Αλλαγή, το οποίο μεταξύ άλλων περιλαμβάνει  αύξηση των ΑΠΕ (Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας) από 18% σε 31%. Μιλάμε για επενδύσεις ύψους 32 δις τα επόμενα χρόνια, οι οποίες θα συμβάλλουν σημαντικά στην ενδυνάμωση της ελληνικής οικονομίας και ειδικά στη  δημιουργία χιλιάδων ποιοτικών θέσεων εργασίας. Πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβουμε ότι η πρόκληση της κλιματικής αλλαγής είναι ταυτόχρονα και μια ευκαιρία για τη χώρα μας, καθώς η Ελλάδα έχει συγκριτικά πλεονεκτήματα στους σχετικούς τομείς της πράσινης και γαλάζιας  οικονομίας.

Πώς ορίζετε την «πράσινη ανάπτυξη»;

Οι ευρωπαϊκές κοινωνίες βρίσκονται στο πιο καθοριστικό σταυροδρόμι στη σύγχρονη ιστορία της ΕΕ. Είτε θα ακολουθήσουμε έναν δρόμο βιώσιμης προόδου και συλλογικής ευημερίας, συνεργατικά και με αξιοπρέπεια, αυτό δηλαδή που εσείς αποκαλείται «πράσινη ανάπτυξη», είτε τον δρόμο του ακραίου συντηρητισμού με όλες τις αρνητικές κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες, αλλά και με κρίσιμες επιπτώσεις και κόστος για τις κοινωνίες και τον πλανήτη. Θέτοντας ως πυξίδα τον Παγκόσμιο Στόχο 17, ο οποίος ορίζει ως βασικό εργαλείο για την αλλαγή πορείας τη γενικευμένη συνεργασία σε όλα τα επίπεδα, μπορούμε να οδηγηθούμε σε μια συσπείρωση κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που θέτουν ως προτεραιότητα την υπεράσπιση των αξιών του ανθρωπισμού, της αλληλεγγύης, της ελευθερίας, της δημοκρατίας, των ανθρώπινων δικαιωμάτων, της προστασίας του περιβάλλοντος, της διασφάλισης των φυσικών πόρων και της κοινωνικής συνοχής, απέναντι στο φόβο και τον ακραίο συντηρητισμό.

Δε συνιστά παράδοξο το γεγονός πως ένα άτομο του οικονομικού και επιχειρηματικού σας status συστρατεύεται με την Αριστερά;

Σας καλώ να αναρωτηθείτε πόσο ιστορικά αίολη  είναι η αντίληψη να θεωρείται, παράδοξο σε κάποιον με οικονομική ευχέρεια να διέπεται από προοδευτικές ιδέες. Προσωπικά, πιστεύω βαθιά στις συγκλίσεις ανθρώπων και φορέων με διαφορετικό υπόβαθρο, με την προϋπόθεση πως όλοι συνεργάζονται για ένα κοινό στόχο. Το ζητούμενο είναι μέσα από το  γόνιμο διάλογο να βρίσκουμε κοινό έδαφος για το μέλλον. Οι σύγχρονες προκλήσεις απαιτούν τη μέγιστη δυνατή συγκέντρωση προοδευτικών δυνάμεων, οπότε δεν μου φαίνεται αντιφατικό άνθρωποι από διαφορετικά περιβάλλοντα να συμπορεύονται. Το ευρωψηφοδέλτιο στο οποίο συμμετέχω είναι μια πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ που φιλοδοξεί να εκφράσει και να συσπειρώσει ευρύτερες δυνάμεις σε μια κρίσιμη στιγμή για τη χώρα μας και την Ευρώπη.

Σας ενόχλησε όταν μερίδα του τύπου σαν επιτέθηκε λόγω αυτής της συνεργασίας δεδομένης της οικονομικής σας επιφάνειας;

Εντάξει, δεν έπεσα και από τα σύννεφα, έτσι αντιλαμβάνονται την πολιτική τα ΜΜΕ της αντιπολίτευσης. Μέσα από μικροπολιτικές σκοπιμότητες και επιχειρηματικά συμφέροντα. Η  φαιδρή κριτική δεν με αγγίζει, το έχω πει και θα συνεχίσω να το λέω: αλλού ανθούν οι σπόροι του «Μπερλουσκονισμού». Το σημαντικό για εμάς είναι να σταματήσουμε την άνοδο ακροδεξιών αντιλήψεων και των πολιτικών που στρέφονται εναντίον των κοινωνιών μας και ιδιαίτερα των ευπαθών κοινωνικών ομάδων. Χρειάζεται σχέδιο, συνέργειες και αποφασιστικότητα. Απαιτείται τεχνογνωσία, διαφάνεια, μετρήσιμα αποτελέσματα, αλλά και συλλογικός σχεδιασμός, λογοδοσία. Μπροστά σε αυτή την κατάσταση χρειάζεται η μέγιστη δυνατή εγρήγορση.

Υπάρχει ελεύθερος χρόνος στο πρόγραμμά σας και αν ναι, πώς τον αξιοποιείτε;

Πιστεύω ότι ο χρόνος «ελεύθερος ή δεσμευμένος» μας ανήκει ούτως ή άλλως. Στην παρούσα φάση όλος ο χρόνος μου αξιοποιείται στον αγώνα να υλοποιηθούν οι στόχοι μας.

Αν σας δινόταν η ευκαιρία να αλλάξετε άμεσα ζωή, τι θα επιλέγατε να γίνετε;

Έχω αποδεχτεί αυτό που είμαι -απλώς αναζητώ την καλύτερη δυνατή εκδοχή του εαυτού μου.

Κλείνοντας, τι σημαίνει για εσάς η λέξη Πεζοδρόμιο, που είναι και το όνομα της free press μας;

Σημαίνει να είσαι πάντα καθ’ οδόν, να χαράσσεις την πορεία της ζωής καθώς περπατάς.
Να συνυπάρχεις, να βλέπεις, να ακούς. Πάντα ήταν το αγαπημένο μου μέρος.