post image

Η ιστορία του YouTube

Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του site που άλλαξε τη ροή της ιστορίας

 

Το θεωρούμε δεδομένο. Είναι μέρος της καθημερινότητάς μας. Στην ουσία δε ζούμε χωρίς αυτό: Το YouTube μετρά ήδη 13 χρόνια ζωής, όμως για να φτάσει ως εδώ που βρίσκεται σήμερα διένυσε μία τεράστια απόσταση: Η εξέλιξή του ήταν συνεχής, ενώ η δημοφιλία του λίγα χρόνια μετά… έξυσε το ταβάνι της απόλυτης επιτυχίας. Πόσοι όμως γνωρίζουν την πραγματική ιστορία της ιστοσελίδας που κατάφερε να τη χρησιμοποιούν ένας στους τρεις (τουλάχιστον!) κατοίκους του πλανήτη; Φορέστε τα γυαλιά του nerd, καθίστε αναπαυτικά, προσδεθείτε και φύγαμε για βουτιά στο παρελθόν, σε μια ιστορία που δεν έχει λύκους,  νεράιδες και παλικάρια. Ιστορία που μας δείχνει πώς μια παρέα φίλων έκανε κάτι το καινοτόμο την κατάλληλη στιγμή…

 

 

Το ξεκίνημα

Πώς θα σου φαινόταν αν ήξερες να «γράφεις» κώδικα, ένα βράδυ σκεφτόσουν να στήσεις ένα site και τον επόμενο χρόνο ήσουν εκατομμυριούχος; Κάπως έτσι θα μπορούσαμε να πούμε γρήγορα το ποίημα σχετικά με τη ζωή των κυρίων Καρίμ, Τσεν και Χάρλεϊ. Οι δύο πρώτοι, πληροφορικάριοι και συμφοιτητές σε αντίστοιχο πανεπιστήμιο του Σικάγο. Ο τρίτος της παρέας, web designer. Γνωρίστηκαν και έγιναν φίλοι ενώ δούλευαν στον κολοσσό που ακούει στο όνομα PayPal: Την… πανάρχαια σελίδα μεταφοράς χρημάτων μέσω  Internet, που σώζει κόσμο και κοσμάκη εδώ και μια εικοσαετία. Όσο για  τον άγραφο νόμο που λέει πως οι σπουδαιότερες εφευρέσεις έγιναν με ηλίθιο κίνητρο, αυτός επιβεβαιώνεται και εδώ:

post image

Ενώ ο μύθος λέει πως όλα ξεκίνησαν από το φονικό τσουνάμι του 2004 στον Ινδικό Ωκεανό και στην ανάγκη των δημιουργών να βλέπουν βίντεο απ’ όλο τον κόσμο εύκολα και γρήγορα, η πιο… κρυμμένη εκδοχή που σιγά-σιγά αποκαλύπτεται, αναφέρει πως ο Τζουντ Καρίμ δε μπορούσε να ζει χωρίς να έχει άμεση πρόσβαση στα βίντεο της Τζάνετ Τζάκσον! Τιμή και δόξα λοιπόν στην Αμερικανή τραγουδίστρια, συνθέτρια, show-woman και όλα τα συναφή: Έβαλε άθελά της το λιθαράκι σε ένα τεράστιο βήμα που έκανε η ανθρωπότητα! Με αυτά κατά νου, κι άλλα τόσα που δε θα μάθουμε ποτέ, το YouTube εμφανίστηκε σαν μια start-up επιχείρηση, την εποχή που το start-up σχεδόν δεν υπήρχε σαν έννοια με τη σημερινή της σημασία.

post image

Να ‘μαστε λοιπόν στον Φεβρουάριο του 2005, Δευτέρα και 14: Οι απανταχού ερωτευμένοι γιορτάζουν, οι καρδούλες φτερουγίζουν στους ουρανούς της Καλιφόρνια, αλλά οι τρεις φίλοι τη δουλειά τους: Κατοχυρώνουν το domain www.youtube.com, ενώ τον Απρίλιο της ίδιας χρονιάς η σελίδα φιλοξενεί το πρώτο της βίντεο. Στάσου για λίγο στη λέξη «φιλοξενεί», μιας και μιλάμε για site που κάνει hosting. To βίντεο είναι μια βόλτα του Τζουντ Καρίμ (ναι, πάλι αυτός) σε ζωολογικό κήπο του Σαν Ντιέγκο. Παρένθεση, και  μια υποσημείωση για τις μικρότερες ηλικίες: Ναι νεαρέ αναγνώστη, τότε έπρεπε εκτός από το όνομα του site, να πληκτρολογείς και τα τρία W, σαν συντόμευση της ονομασίας “World Wide Web”. Γι’ αυτό μη γελάς!

post image

Όπου λοιπόν δε μπορούν λοιπόν τεχνολογικά τα σχιστά μάτια του Τόκιο, τα καταφέρνουν περίφημα οι σπασίκλες της Καλιφόρνια. Silicon Valley λέμε και χαμογελάμε. Εκείνο τον καιρό το μενού του site δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα μινιμαλιστικό και εύχρηστο περιβάλλον, που πέρα από τη δυνατότητα που σου έδινε να δεις βίντεο, σε έψηνε να φτιάξεις και λογαριασμό ώστε να ανεβάζεις και εσύ. Θυμάσαι το παλιό σλόγκαν της Nokia, “Connecting People”; Κάτι τέτοιο και σε μεγαλύτερο βαθμό συνέβη τότε με το YouTube. (Σχετικά) γρήγορα και δωρεάν, έφτανες από την Κίνα στην Αμερική, κι από την Αλάσκα στην Τανζανία. Κι όλα αυτά, από την άνεση του desktop σου.

 

Η προσωπική εμπειρία

Την ίδια στιγμή, κάποιες χιλιάδες χιλιόμετρα πιο ανατολικά, η Ελλάδα ζει το απόλυτο όνειρο: Το προηγούμενο καλοκαίρι η Εθνική με απλό πλην τίμιο ποδόσφαιρο πήρε το Ευρωπαϊκό στα γήπεδα της Πορτογαλίας, ενώ διανύουμε την περίοδο που το Ελενάκι (σ.σ. τι εννοείς όταν αναρωτιέσαι ποια Έλενα;;;) σηκώνει με τη σειρά της την κούπα της Eurovision. Για να καταλάβεις ακόμα περισσότερο, η Easyjet αγγίζει επιτέλους τα αεροδρόμια των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης, ενώ οι DSL συνδέσεις αρχίζουν να μπαίνουν για τα καλά στη ζωή μας: Αν ήσουν φοιτητής εκείνη την περίοδο, σίγουρα με νιώθεις! Τίποτα δεν προμηνύει τη σημερινή μας κατάσταση και η ταχύτητα με την οποία «τρέχει» το Internet, σε σχέση πάντα με το παρελθόν, σε κάνει να νιώθεις σαν οδηγός της Φόρμουλα 1.

Βρισκόμαστε ακόμα στο 2005: «Υπάρχει ένα site στο οποίο μπορείς να βρεις βίντεο απ’ όλο τον κόσμο», μου ψιθυρίζει ένας φίλος. Το τσεκάρω σχεδόν αμέσως και το πρώτο πράγμα που καταλαβαίνω είναι πως δεν έχει καμία σχέση με σελίδες που υπόσχονταν θαύματα και μιλώντας ρεαλιστικά δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένας λάκκος γεμάτος διαφημίσεις. Είναι η εποχή που οι σειρές του εξωτερικού έχουν ξαναπάρει τα πάνω τους, κι εγώ περιμένω με αγωνία να έρθει το βράδυ της Κυριακής, για να δω το τρέιλερ από το επόμενο επεισόδιο του Lost. Ξέρω πως χαμογελάς κι αναρωτιέσαι πώς ήταν η ζωή χωρίς υψηλή ανάλυση και Netflix, αλλά θα στα πω στη συνέχεια.

post image

Για την ιστορία, τα PM στο Messenger με link κομματιού και τη φράση «Είμαι σίγουρος πως θα αγαπήσεις αυτό το τραγούδι», δεν υπήρχαν ούτε σαν ιδέα: To Facebook, αν και θεωρητικά υπάρχει από τα τέλη του 2003, έπρεπε να περάσουν 5 χρόνια για να γίνει ο γίγαντας που όλοι γνωρίζουμε. Μιλώντας λοιπόν για social media, ήταν η εποχή του MSN και του MySpace, με το δεύτερο να αποτελεί σήμερα το μεγαλύτερο «ψηφιακό νεκροταφείο» από προφίλ χρηστών που έχουν να το επισκεφθούν πάνω από 10 χρόνια. Όσο για το YouTube, ήταν ελάχιστοι οι χρήστες που ανέβαζαν εξαρχής τραγούδια στο site: Ακροατές που είχαν στα χέρια τους ένα CD ή κάποια κακής ποιότητας mp3, και στη συνέχεια, συνήθως «χαλούσαν την πιάτσα». Πιο συγκεκριμένα, μία ίδια εκτέλεση τραγουδιού, συνήθως στο YouTube ακουγόταν σα να ηχογραφήθηκε σε λεβητοστάσιο.

Αν μπορώ να πω με σιγουριά κάτι- και χωρίς καμία δόση υπερβολής, είναι πως το YouTube σε συνδυασμό με τα low-cost αεροπορικά ταξίδια εκείνης της περιόδου, έδωσαν στη γενιά μου το πάτημα για να διευρύνει τους ορίζοντές της. Κουβέντα μεγάλη αλλά ειλικρινής.

(Βαρετά) τεχνολογικά στοιχεία και η XL εξαγορά από τη Google

4:3, ή αλλιώς το παλιό, αγαπημένο τηλεοπτικό «κουτί»: Αυτή ήταν η (καλύτερη!) αναλογία οθόνης των βίντεο του YouTube μέχρι το τέλος της προηγούμενης δεκαετίας. Όσο για την ανάλυση, έπαιζε μέχρι τα τέλη του 2008 στο 320 x 240. Ο δε ήχος, όπως σου είπα και πριν, ήταν μονοφωνικός. Αν πρόλαβες τους μποέμ τύπους που τριγυρνούσαν στο δρόμο με τη λατέρνα, θα καταλάβεις. Αν όχι, ψάξε τους, που αλλού, στο YouTube! Το HD απέχει ακόμα πολύ απ’ το σπίτι μας, όμως ο αριθμός των χρηστών της δημοφιλούς σελίδας διπλασιάζεται, τριπλασιάζεται, τετραπλασιάζεται και πάει λέγοντας. Από εκείνη την εποχή, ξέχωρα απ’ τη χαρά της καινοτομίας που άλλαξε στη ζωή μας, κρατάμε και το γεγονός ότι το site επέτρεπε στους χρήστες να ανεβάζουν βίντεο χωρίς χρονικούς περιορισμούς που είχαν να κάνουν με τη διάρκειά τους. Κάτι που σε κάποιες περιπτώσεις δε συμβαίνει σήμερα.

Συνεχώς κάτι κινείται, κι αυτό δε χωρά αμφιβολία: Το κατάλαβε όλος ο πλανήτης, δε θα μας προλάβαιναν οι τεχνολογικοί κολοσσοί; Βλέπε Google, για την ακρίβεια, η οποία στο τέλος του 2006 αγόρασε το YouTube. Η αξία της συναλλαγής; 1,6 δις δολάρια με το σοκ στον κόσμο του Internet αλλά και των χρηματιστηρίων να είναι μεγάλο. «Έπρεπε να συμβεί;», «Γιατί η Google επενδύει σε κάτι το φτασμένο;» ήταν το λόγια που ακούγονται στα ηλεκτρονικά στέκια. Βλέπεις, πολύς κόσμος αγνοεί πως έσοδα του YouTube αγγίζουν εκείνη τη στιγμή τα 200.000.000 δολάρια το χρόνο. Βέβαια η ακόμα πιο πειστική απάντηση δίνεται λίγους μήνες μετά: Τις πρώτες μέρες του 2007 οι προβολές των βίντεο αγγίζουν τον αριθμό των 110.000.000 ανά μέρα! Τα ρεκόρ επισκεψιμότητας διαδέχονται το ένα το άλλο, και ο λογαριασμός μας μπορεί πλέον να συνδεθεί με το προφίλ μας από το Gmail.

post image

Εκείνη την περίοδο, ακόμα κι αν δεν ανήκεις στην κατηγορία των nerds, οφείλεις να έχεις το δικό σου κανάλι στο YouTube: Το «χτίζεις» όπως θέλεις, ενώ φιλοξενεί τη δική σου, πολύτιμη συλλογή. Μπορείς επίσης να ανεβάζεις υλικό από το κινητό σου, να σκαλίζεις τα searches που έκανες στο παρελθόν, να φτιάχνεις τις playlists σου, και να απολαμβάνεις την εικόνα σε 480 p. Είναι ένα μικρό θαύμα σε σχέση με το παρελθόν. Πάνω-κάτω, ζούμε στις μέρες που η σελίδα «ενηλικιώνεται». Φτάνει μάλιστα στο σημείο να καλύψει ζωντανά από τις ΗΠΑ τα debates των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικάνων, που συνέβαλαν σε μεγάλο βαθμό στο ποιος θα έπαιρνε τελικά το χρίσμα για να κατέβει για υποψήφιος πρόεδρος. Είχε την πλάκα του να βλέπεις γερουσιαστές του ίδιου κόμματος να ξεκατινιάζονται live, όπως και να γουστάρεις τον Ομπάμα πριν αυτό γίνει cool.

Tο ΗD, οι “like-ιστές” και τα πνευματικά δικαιώματα

Στην ουσία, το HD έρχεται στην ψηφιακή ζωή μας το 2009, αν και οι τηλεοράσεις το υποστήριζαν αρκετά χρόνια πριν. Μπορεί να «γονατίζει» τους υπολογιστές μας, όμως μας κάνει ταυτόχρονα να αναρωτιόμαστε μέχρι πού μπορεί να φτάσει η τεχνολογία. Οι κάρτες γραφικών και οι μνήμες ματώνουν, οι θερμοκρασίες του κουτιού θυμίζουν Κόλαση του Δάντη, ακόμα και οι ταχύτητα του Internet δε βοηθά για να δούμε ένα βιντεάκι υψηλής ανάλυσης χωρίς να διακοπεί στη μέση για να ξαναφορτώσει. Δε νοιαζόμαστε όμως και πολύ. Με το χαμόγελο στα χείλη και τις playlists μας να μεγαλώνουν, το YouTube τραβά προς τη δόξα και στην ουσία η μετάβαση στο σήμερα γίνεται όλο και πιο ομαλή.

Κάπου εδώ μπαίνει στο παιχνίδι και το Facebook: Όχι, δεν ανήκει και αυτό στη Google, αλλά από το τέλος της προηγούμενης δεκαετίας είναι το site στο οποίο παραθέτονται τα περισσότερα link που έχουν σχέση με υλικό του YouTube. Με αυτό τον τρόπο, κάνουμε ένα μεγάλο βήμα προς τη σημερινή ηλεκτρονική πραγματικότητα. Αν βρεις άνθρωπο της  ηλικίας 18-35 που να μην έχει ανεβάσει ποτέ στο προφίλ του κάτι από το YouTube, φέρ’ τον στα γραφεία μας για να τον γνωρίσουμε! Όμως όπου Facebook, υπάρχουν και τα likes. Όπου likes, πολλές φορές μία κάποια ματαιοδοξία. Σε ελεύθερη μετάφραση, ο άνθρωπος μπορεί να κάνει πολλά για να χαρακτηριστεί ως μοναδικός ή ακόμα και να ψωνιστεί.

post image

«Θα ανεβάσω ένα τραγούδι της Σακίρα που δεν υπάρχει στο YouTube, για να το στείλω στο κορίτσι που πρέπει», σκέφτεται ο Αμερικανός Γιώργος, που θέλει να κερδίσει την καρδιά της Μαρίας. Μπουκάρει λοιπόν σ’ ένα site γεμάτο με ιούς, και κατεβάζει όλα τα singles της Κολομβιανής τραγουδίστριας: To ξέρεις το φαινόμενο της πεταλούδας; Συγκεκριμενοποιεί λίγο τη Θεωρία του Χάους, και μας λέει πως μία πεταλούδα που κουνά τα φτερά της στη Λατινική Αμερική, μπορεί να είναι υπεύθυνη για τη βροχή που πέφτει αυτή τη στιγμή στην Κίνα. Όσα likes κι αν μάζεψε όμως όταν το ανέβασε στο Facebook, το προφίλ του στη σελίδα των βίντεο έκλεισε. Παραβίασε 3 φορές τον κανόνα περί copyright, και η ζωή συνεχίστηκε.

Έτσι λοιπόν, άθελά του, ο Γιώργος (βλέπε πεταλούδα της ιστορίας) ξεκινά μία χιονοστιβάδα εξελίξεων με θέμα το copyright, που οδήγησε σε δεκάδες δικαστικές διαμάχες το YouTube με τις εταιρείες διαχείρισης πνευματικών δικαιωμάτων. Δισκογραφικές, ομίλοι παραγωγής ταινιών, τηλεοπτικά κανάλια, γκάνγκστερ και… ιπτάμενοι δίσκοι κυνηγάνε το YouTube. Αυτό με τη σειρά του δε μπορεί να κάνει και πολλά: Κλείνει το κανάλι του Γιώργου, αποσύρει τα βίντεο που παραβιάζουν τους κανόνες και τα βρίσκει προς στιγμήν εξωδικαστικά με όσους το βάζουν στο μάτι. Είναι που μπαίνουν στη μέση τα λεφτά…

Οι αμοιβαίοι συμβιβασμοί: «Ας βγάλουμε επιτέλους φράγκα»

Όταν εμφανίζεται το χρήμα, ακόμα και οι μεγαλύτερες διαμάχες ξεχνιούνται. Παίρνουν όλοι ένα κομμάτι και συνεχίζουν τη δουλειά τους. Κάπως έτσι σκέφτηκαν όσοι είδαν το copyright τους να γίνεται… αλοιφή όλα αυτά τα χρόνια. Μιλώντας μάλιστα με την ασφάλεια του 2018, μπορώ να σου πω με βεβαιότητα πως οι περισσότερες διαφωνίες που προέκυψαν, λύθηκαν εξωδικαστικά. Προφανώς κάποιος έξυπνος μάνατζερ σκέφτηκε πως αντί να κυνηγάς ένα τεράστιο site, θα ήταν πολύ καλύτερο για την επιχείρησή σου να προβάλλεται μέσα από αυτό. Πόσο μάλλον όταν στο «οπλοστάσιο» της σελίδας υπάρχουν πλέον το 4K, και η ενοικίαση ταινιών επί πληρωμή.

Ένα άλλο γεγονός που έφερε τον κόσμο των καλλιτεχνών και του YouTube κοντά, ήταν το ζήτημα των διαφημίσεων: Ένα μεγάλο κινηματογραφικό στούντιο ανεβάζει το τρέιλερ της επόμενης ταινίας του, και κερδίζει διπλά. Προβάλλεται δωρεάν σε όλο τον πλανήτη, ενώ ταυτόχρονα, ανάλογα με τον αριθμό των προβολών, κερδίζει και χρήματα λόγω των διαφημίσεων που υπάρχουν στο βίντεο. Αυτό το γεγονός γλύκανε και τις δύο μεριές, πράγμα που μπορείς να καταλάβεις ακόμα και σήμερα: Μία στις δύο ταινίες που θα ψάξεις στην διάσημη μπάρα, θα σου βγει διαθέσιμη προς ενοικίαση ή αγορά. Σα να σου λέει «Μπορείς να την έχεις και νόμιμα». Να σου λοιπόν και η επίκληση στην ηθική και το συναίσθημα.

post image

Το ίδιο πάνω-κάτω ισχύει και με τους μουσικοσυνθέτες και τα συγκροτήματα, αν και ο κόσμος της μουσικής ταλαιπωρήθηκε περισσότερα χρόνια από αυτό που συνηθίζουμε να αποκαλούμε πειρατεία. Οι σελίδες οι οποίες σου έδιναν δωρεάν μουσική εμφανίστηκαν στα τέλη της δεκαετίας του ’90 και οι συμβιβασμός μεταξύ των εταιρειών και των sites έγινε με πιο αργούς ρυθμούς. Η ουσία όμως ήταν μία: Ελάχιστοι μουσικοί ζούσαν από τη δισκογραφία και το ψωμάκι έβγαινε από τις συναυλίες. Ώσπου ήρθαν οι διαφημίσεις του YouTube και στη συνέχεια το Spotify, που είναι μια άλλη, ενδιαφέρουσα ιστορία. Για να μη σου τα πολυλογώ, από ‘κει που τα report από τις δισκογραφικές έπεφταν βροχή, τώρα κάθε καλλιτέχνης έχει το δικό του, original κανάλι, στο οποίο μάλιστα ανεβάζει όλα του τα τραγούδια.

Ο πυρετός του χρήματος κρατά ήδη αρκετά χρόνια, και στα πλαίσιά του είδαμε πολλές φορές κάποιες κινήσεις που ήταν σίγουρο πως δε θα περπατήσουν. Μία από αυτές ήταν η δυνατότητα που δινόταν από το YouTube σε μεγάλες εταιρείες παραγωγής ταινιών, σειρών ή ντοκιμαντέρ, να έχουν κανάλι που απευθύνεται μόνο σε συνδρομητές. Το κόστος των συνδρομών μπορεί να έφτανε ακόμα και το ποσό των 15 δολαρίων το μήνα, με τον χρήστη να απολαμβάνει περιεχόμενο το οποίο δεν υπήρχε πουθενά αλλού. Κάτι όμως δεν πήγαινε καλά από άποψη εσόδων, κι αυτό αποδείχτηκε όταν τον Δεκέμβριο ανακοινώθηκε ότι σταματά η λειτουργία του συγκεκριμένου μοντέλου. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να συνεχιστεί, και γιατί να τα προτιμήσει ο άλλος, όταν υπάρχει το Netflix…

Τι γίνεται με το δικό μας πορτοφόλι;

Όταν (σχεδόν) όλα τα ωραία πράγματα στη ζωή κοστίζουν σε χρόνο και χρήμα, το YouTube ήταν η πρώτη σελίδα ψηφιακού περιεχομένου που μας έδωσε τη δυνατότητα να κερδίζουμε χρήματα από τα βίντεό μας, αρκεί να μην παραβιάζουμε το copyright κάποιου άλλου. Σε απλά ελληνικά, να μη χρησιμοποιούμε το έργο του, αν δεν έχουμε την άδειά του. Τι σημαίνει αυτό; Πως δε γίνεται να παίξεις στην κιθάρα ένα τραγούδι, να το ανεβάσεις  και να αμειφθείς ανάλογα με τις προβολές, γιατί το κομμάτι δεν σου ανήκει. Μπορείς όμως να το αφήσεις στο κανάλι σου, χωρίς να επιλέξεις να παίρνεις έσοδα από αυτό, γιατί και θα σε τσακώσουν, και θα φας ban. Μεταξύ μας, μια τέτοια κίνηση μπορεί να μη σου φέρει φράγκα, αλλά σίγουρα αν κάνεις κάτι καλά, αυτό με τον καιρό θα «μεταφραστεί» σε αναγνωρισιμότητα, κάτι που-μεταξύ μας- το θέλεις πολύ για να μπουν κάποια ευρώ στον λογαριασμό σου.

Είναι stand-up comedians που σε κάνουν να κλαις από τα γέλια, είναι make-up artists που σου δίνουν συμβουλές ομορφιάς, είναι ερασιτέχνες αστρονόμοι που φωτογραφίζουν τον ουρανό, είναι unboxers που σου παρουσιάζουν νέα-τεχνολογικά και μη- προϊόντα ή ακόμα και άτομα που σχολιάζουν με τον δικό τους, ξεχωριστό, τρόπο την επικαιρότητα: Είναι η γενιά των Ελλήνων YouTubers, και μπορείς να γίνεις ένας απ’ αυτούς. Τι χρειάζεσαι για να το προσπαθήσεις; Καταρχήν, να έχεις το δικό σου κανάλι, πράγμα που γίνεται πανεύκολα και πάω στοίχημα πως το έχεις ήδη. Στη συνέχεια, λίγη αυτοπεποίθηση, μακριά από σκέψεις του στυλ «Υπάρχουν τόσοι που το κάνουν καλύτερα από μένα». Έπειτα, να μετατρέψεις αυτό που αγαπάς σε ένα απλό και κατανοητό βίντεο. Για να καταλάβεις, υπάρχουν άνθρωποι στην άλλη μεριά του Ατλαντικού που βγάζουν χρήματα κάνοντας κριτικές σε fast food! Το YouTube τους χωρά όλους, πίστεψέ με.

post image

Έστω λοιπόν ότι βρήκες το θέμα, δε φοβάσαι να εκτεθείς στα μάτια χιλιάδων θεατών, έχεις κάποιες γνώσεις σκηνοθεσίας και μοντάζ, και είσαι έτοιμος για το μεγάλο βήμα. Για να σκάσουν τα πρώτα σεντς στο πορτοφόλι, και σύμφωνα με τις τελευταίες αλλαγές που έγιναν, χρειάζεσαι τουλάχιστον χίλιους subscribers στο κανάλι σου. Και δεν αρκεί μόνο αυτό: Πρέπει τα βίντεό σου να ξεπεράσουν το φράγμα των 4.000 ωρών προβολής τον τελευταία χρόνο για να γίνει το επόμενο βήμα. Θέλεις να συμβούν όλα αυτά; Πρέπει να είσαι συνεπής και σ’ αυτό που κάνεις. Θέτε στον εαυτό σου deadlines, κάνε uploads συχνά, έλα σε επαφή με το κοινό σου και άκουσε την κριτική τους: Να είσαι βέβαιος πως θα σε βελτιώσει. Επίσης, μιλώντας τεχνικά, μην κάνεις το λάθος και δεν ανεβάζεις σε HD, όταν εδώ και χρόνια ζούμε στην εποχή της υψηλής ανάλυσης, των analytics, του 4K, της αυτόματης μετάφρασης και της αναγνώρισης ομιλίας. Κι όλα αυτά, χάρη στην αγάπη ενός ανθρώπου για τη μουσική της Τζάνετ Τζάκσον!

Το γεμάτο εκπλήξεις μέλλον (ή μήπως όχι;)

Ως γνωστόν τα γραπτά μένουν, και όταν μπαίνεις στο τζόγο να προβλέψεις το μέλλον, ειδικά στον τομέα της τεχνολογίας, υπάρχει ο κίνδυνος μετά από ελάχιστο χρόνο να πέσεις έξω. Έχοντας όμως κατά νου τις πρόσφατες τεχνολογικές εξελίξεις και δυνατότητες, δύσκολα δε θα ζήσουμε ένα τεράστιο άλμα εξέλιξης από το YouTube. Αρκεί να ξεκινήσουμε τον συλλογισμό από τη στιγμή που δημιουργήθηκε το YouTube Red: Η συνδρομητική υπηρεσία του, που προφανώς στο μέλλον θα θελήσει να κοντράρει στα ίσα άλλα, γιγαντιαία- και πλέον ανταγωνιστικά- site. Από τις πρώτες μέρες του χειμώνα του 2015 βλέπουμε λοιπόν κάποια δειλά βήματα μιας μετάβασης από το μοντέλο της φιλοξενίας, σε αυτό της πρωτογενούς δημιουργίας. No more hosting, στο κοντινό μέλλον, όπως θα έλεγαν και στο χωριό μου.

Tο YouTube Red είναι λοιπόν η πιο φιλόδοξη κίνηση της μαμάς-Google, μόνο που μέχρι σήμερα δεν έχει φέρει μεγάλο κέρδος στο ταμείο. Ξεκίνησε σαν κίνηση ανταγωνισμού προς το Spotify, την πλατφόρμα που κάνει streaming μουσική. Στην ουσία λοιπόν, κάποιοι πάντρεψαν, χωρίς να τα ρωτήσουν, τα YouTube και Google Play Music. Mυρίζει τερατογέννεση, αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι. Ένα από τα προβλήματα εξαρχής, ήταν πως οι χώρες στις οποίες είναι διαθέσιμο το Red, είναι μόλις 5. Ένα δεύτερο, πως ελάχιστοι είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν οποιοδήποτε ποσό για να βλέπουν το YouTube χωρίς διαφημίσεις, μιας και υπάρχουν οι τρόποι να το κάνουν δωρεάν. Τρίτο και σημαντικότερο, πως οι σειρές που είναι διαθέσιμες στην συνδρομητική πλατφόρμα, μεταξύ μας, δε λένε και τίποτα το ιδιαίτερο. Τι κρατάμε λοιπόν μέχρι στιγμής; YouTube εναντίον Spotify και Netflix, σημειώσατε 2.

post image

Το μέλλον θα είναι σίγουρα διαδραστικό, αλλά αν η Google δεν προχωρήσει γρήγορα στον συγκεκριμένο τομέα, θα κινδυνεύσει να βγει απ’ το γήπεδο… ταπεινωμένη. Καταρχήν όλα δείχνουν πως το Red θα αρχίσει να λειτουργεί στο πλαίσιο της διαδραστικότητας που μόλις ανέφερα. Όπως και να ‘χει, ήδη η ψηφιακή μας ζωή είναι σε μεγάλο βαθμό interactive. Τί μένει; Εσύ κι εγώ να γίνουμε… σεναριογράφοι: Συζητιέται ήδη διακριτικά στα κινηματογραφικά πηγαδάκια, το έχουμε αναφέρει στο πρόσφατο παρελθόν και στο Πεζοδρόμιο. Φαντάσου την αγαπημένη σου σειρά (ή ακόμα και ταινία) να σε ρωτά τί θα ήθελες να γίνει στην επόμενη σκηνή, στο επόμενο δεκάλεπτο, ακόμα και στο φινάλε. Αν το YouTube προλάβει το Netflix σε αυτό τον περίεργο αγώνα δρόμου, όλα θα είναι πιθανά. Ακόμα και το Red να «βγει» σε περισσότερες χώρες, και να μετατραπεί σε μεγάλο παίκτη.

Ας πάμε όμως στο λίγο πιο μακρινό μέλλον, εκεί που οι τεχνητές νοημοσύνες αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της ζωής μας. Ήδη έχουμε δει, έστω και σε βίντεο, τον τρόπο που λειτουργεί ο Assistant της Google καθώς και το πολυδιαφημίζομενο Siri της Apple. Είναι σίγουρο πως όταν αυτά «ενηλικιωθούν», θα μπορούν με ευκολία να μας δίνουν συμβουλές για όσα θα δούμε. Φαντάσου να είσαι subscriber στο κανάλι του National Geographic και να μην έχεις δει τη νέα του υπερπαραγωγή που κάνει focus στην πανίδα της Ανταρκτικής. Η τεχνητή νοημοσύνη θα σου το σφυρίζει, αφού σε έχει «δει» να λιώνεις κυριολεκτικά μπροστά στην οθόνη του  laptop. Κι αυτό είναι το πρώτο, εύκολο βήμα, που ίσως να συμβαίνει ακόμα και σήμερα κάπου στον πλανήτη.

Η συνέχεια θα γραφτεί στα βιβλία της ιστορίας, μια συνέχεια που ελπίζω να διευκολύνει τη ζωή μας κι όχι να δικαιώσει κάποια ακραία, δυστοπικά σενάρια επιστημονικής φαντασίας. To μόνο βέβαιο είναι πως το 2030 δε θα χρειαζόμαστε και πολύ τα συμβατικά κανάλια της τηλεόρασης.

Καλό σερφάρισμα, YouTubers!

Go to TOP
Άνοιγμα