Η Ζυράννα πάντα πιστή στο τρόπο γραφής της, δίνει έμφαση στο μεταφυσικό. Γράφει για να διαβάσει ότι έχει ζήσει. Μέσα από βελόνες που ταξιδεύουν, μασχαροκεφαλές που δίνονται ως δώρο, δάχτυλα παράξενα και διάφορες μεταμορφώσεις έρχεται σε επαφή με τον αναγνώστη και θέλει να δείξει ότι η λογοτεχνία είναι απλώς ένας ευγενής συμβιβασμός. Η αδυναμία της συγγραφέα σε επίπεδο κλασικής επεξεργασίας δεν μένει ασχολίαστη, αν και η γλώσσα της Ζυράννα Ζατέλη θα αναγνωριστεί από πολλούς ως το πιο δημιουργικό κομμάτι της γραφής της. Στοιχείο που εντοπίζεται εδώ είναι η δημιουργία ενός δισδιάστατου κόσμου όπου το πραγματικό συνυπάρχει με το ονειρικό, γεγονός που θα προκαλέσει στον αναγνώστη κόπωση. Θα μπορούσαμε λοιπόν να αναγνωρίσουμε στη συγγραφέα την ευκολία να διαπλέκει διάφορα χρονικά επίπεδα καθώς εισάγει διάφορα στοιχεία ονείρου και φαντασίωσης. Τέλος δεν πρόκειται για λογοτεχνία εξωπραγματική αλλά για μια μοντέρνα εκδοχή παραδοσιακών μυθοπλαστικών υλικών. Ο κόσμος της Ζατέλη δεν είναι συνηθισμένος ούτε είναι εύκολα προσβάσιμος, ένας τόπος ομίχλης και σκιών, αλλά είναι τόσο πρωτότυπος και μαγευτικός, έξω από τα καθιερωμένα της ελληνικής λογοτεχνίας παρόλο που το υλικό του είναι καθαρά ελληνικό, ίσως και ονειρικό: «από τα όνειρα συχνά παίρνω ιδέες, φωτίζομαι ή αλαφιάζομαι ευεργετικά από εικόνες, φράσεις ή συμβάντα εκεί μέσα».

Έτος κυκλοφορίας: 1994

Εκδόσεις: Καστανιώτη

Σελίδες: 358